مرز بین خودروهای عضلانی و اسپرت در حال کمرنگ‌تر شدن است. امروزه خودروهایی چون فورد موستانگ و شورلت کامارو، حداقل از نظر ظاهر، قادر به رقابت با مدل‌هایی نظیر پورشه باکستر و جگوار F-Type و حتی استون مارتین ونکوئیش هستند؛ اما زمانی بود که ماسل‌کارها دقیقاً خودروهایی با پیشرانه‌ای بزرگ در زیر کاپوت و بدنه‌ای عضلانی بودند. برای بسیاری از افراد، واژه‌ی خودروهای عضلانی آمریکایی تفاوت معنایی شدیدی نسبت به خودروهای حال حاضر با موتورهایی کوچک و بدون سیم‌های زیاد دارد. برای برخی از ما که آن خودروهای عظیم‌الجثه را به یاد می‌آوریم، تشخیص اینکه خودروهای به‌ظاهر عضلانی امروزی از اصل خود فاصله گرفته‌اند، بسیار ساده است. کافی است نگاهی به موستانگ‌های جدید بیندازید تا متوجه شوید که نسل کنونی آن‌ها نسبت به گذشته چه تفاوتی کرده است.
تصویری از شیائومی می 6 پلاس فاش شد